پنجره ها رو بستند. پرده ها رو کشیدند.تو اتاقم زندانیم کردن.گفتن تو دیوونه ای.دلم شکست.

از دیوونگیم،از پرده های کشیده،از تاریکی خسته شدم.از همه مهم تر از تو خسته شدم.پرده رو کنار زدم.خورشید با شدت نورشو پاشید تو صورتم.سال ها بود که بهش نگاه نکرده بودم.چه قدر زیبا بود.من رو یاد تو مینداخت.ولی تو رفتی و به جای خودت خاطره هات موندن.به میز اتاق ساده ام نگاه کردم.یه کاغذ و خودکار روش بود.روی کاغذ نوشتم:اگه تو حتی خاطره باشی،بازم قشنگه ماله من باشی.هرجا که هستی هر جا که باشی خدانگهدار.

به سمت پجره رفتم.بازش کردم. باد می وزید.نوشتم رو به همراه تمام خاطراتمون سپردم دستش و بلند داد زدم: زندگی سلام

                                                                                                                                                                                                                                      من برگشتم.